Dit verhaal is te lezen voor:
5 Coins for Coffee
Auteur: Dorien
Woorden: 13259
Foto's: Nee
Video: Nee
Audio: Nee
"Nou dat ging een stuk sneller dan verwacht"
Schiet het door mijn hoofd terwijl ik een plekje zoek om te wachten tot mijn vlucht vertrekt. Het zou een van de drukste dagen op Schiphol worden en de wachtrijen bij de beveiliging en de paspoortcontrole zouden lang gaan zijn. "Beter dit dan andersom natuurlijk...", bedenk ik me er wel gelijk achteraan. In een van de wachtlounges komen net wat stoelen vrij als een groep jongeren richting hun gate gaat. Ik neem plaats op een van de vrijgekomen stoelen en pak mijn telefoon erbij. "Ik ben al door de beveiliging en moet nu wachten op welke gate het gaat worden.", app ik naar zowel mijn moeder als naar mijn beste vriendin Chantal. Mijn moeder reageert als eerste: "Das mooi, goeie vlucht schat. Vergeet niet om af en toe even te laten weten waar jullie zijn.". Typisch de bezorgdheid van een moeder, waarbij het niet uitmaakt hoe oud de kinderen inmiddels zijn. Tegen mijn moeder had ik wel gezegd dat ik met vrienden vanuit de studentenvereniging zou gaan zeilen, maar had haar maar niet gezegd hoe goed we elkaar daadwerkelijk kenden.
Dat leek me in dit geval toch de beste optie.
Jorik had me uitgenodigd om met hem en twee van zijn beste vrienden en hun aanhang een week te gaan zeilen op de Middellandse Zee. Zo'n drie maanden geleden had ik Jorik ontmoet tijdens een feest op de studentenvereniging en waren we bij elkaar in bed beland, voor iets dat eigenlijk als een one-night-stand bedoeld was. Een paar weken later had Jorik mij meegevraagd als date voor het lustrumweekend van zijn dispuut. Seksueel klikte het uitstekend tussen ons en het vervullen van de ‘galaplicht' was ruimschoots gelukt. Het grootste deel van het weekend hadden we doorgebracht in onze kamer. In de auto terug hadden we elkaar nog flink uitgedaagd, wat resulteerde in een pijp beurt op een stille parkeerplaats in België. "Heb je geen zin om in de vakantie een weekje mee te gaan zeilen op de boot van mijn vader?", had Jorik gevraagd, nadat ik zijn lekkere pik vakkundig had leeggezogen. Ik had het aanbod nog even afgehouden met het excuus dat ik niet kon zeilen: "Sorry, ik kan echt niet zeilen...". Jorik probeerde me wel direct nog over te halen met een term die ik nog niet kende. "Je kan toch gewoon ‘deksletten'...", had hij gezegd. Ik kende de term niet, maar Jorik had uitgelegd dat die term gebruikt werd voor mensen die alleen maar meevoeren en relaxten aan dek, zonder verder een taak aan boord te hebben. Om niet in de roes van het geslaagde weekend overhaast te beslissen, had ik de beslissing uitgesteld. Twee weken later had Jorik het me nog eens gevraagd, omdat hij wilde weten of hij op me kon rekenen. En nu zat ik dus op Schiphol te wachten op mijn vlucht naar de Middellandse Zee. Ik had een goedkope vlucht geboekt die op een ongunstige tijd in de avond aan zou komen. Jorik zou me ophalen van het vliegveld en de andere passagiers zouden de volgende ochtend vroeg aan komen. Ik had de anderen tijdens het lustrumweekend al wel ontmoet, maar kende ze eigenlijk nog niet.
"Is goed mam, zal ik doen.", reageer ik per app terug naar mijn moeder.
Inmiddels krijg ik ook een reactie van Chantal binnen: "Goeie vlucht en dat deksletten niet te letterlijk nemen he...". Chantal had ik de term uitgelegd, maar aangezien zij me als geen ander kent, heeft ze er geen enkel vertrouwen in dat ik me als een net meisje zal gedragen. "Tuurlijk niet, het echte sletten komt pas volgende week..." , app ik terug met een knipogende smiley, gevolgd door een engeltjes smiley. Na het zeilen zou ik doorreizen naar de Spaanse Costa waar Chantal en haar vriend Bas zouden zitten. "Ook dan moet je je netjes gedragen hoor..., anders mag je van Bas nooit meer met ons mee op vakantie.", reageert Chantal. "Gelukkig heb ik wel mijn eigen kamer in het hotel straks.", app ik terug naar Chantal en stuur er gelijk achter aan: "Zelfs als ik me in hou, zal Bas me nog wel een slet vinden.". Van Chantal krijg ik een app terug met een knipoog die gevolgd wordt door: "Ten eerste ben je een sletje en ten tweede slaap je waarschijnlijk weinig in je eigen bed.". Ik reageer met een lachende smiley: "Als ik wel in mijn eigen bed lig, zal ik ook niet zoveel slapen hoor.". Chantal reageert nog kort: "Ik ben benieuwd hoe netjes je je zal gedragen..., goede vlucht en oefen maar goed op net gedrag de komende dagen.".
Nu ook de app met Chantal beëindigd is,
zet ik mijn telefoon uit en lees wat in het tijdschrift dat ik in een van de kiosken gekocht heb. Zo kom ik makkelijk de tijd door en gelukkig vertrekt mijn vlucht mooi op tijd. De luchthaven van bestemming is aanzienlijk kleiner dan Schiphol en nadat ik mijn koffer van de band gehaald heb, kost het dan ook geen enkele moeite om Jorik te vinden op de luchthaven. "Hoi, leuk dat je er bent.", begroet Jorik me. We houden de begroeting simpel met drie zoenen op de wang, al voel ik Jorik's hand al wel langs mijn kontje glijden. "Goede vlucht gehad?", vraagt Jorik als we richting de auto lopen, waarbij hij mijn koffer van me heeft overgenomen. "Ja, goeie vlucht en op tijd, dat scheelt al een hoop.", beantwoord ik de vraag. Bij de auto aangekomen, legt Jorik mijn koffer op de achterbank van de cabrio. Hij draagt een witte bermuda met daarop een strak zwart shirt. Tijdens het inladen van mijn koffer tekent het atletische lijf van Jorik goed af in het strakke shirt. Ik moet eerlijk toegeven dat Jorik er absoluut goed uitziet en bovendien is hij tot op heden altijd ook zeer galant geweest naar mij toe. Tijdens de autorit van zo'n half uurtje praten we een beetje bij, waarna we bij de haven komen. Jorik gaat mij voor met mijn bagage naar de boot en helpt me aan boord. Nadat mijn bagage in de kajuit gezet is, vraagt Jorik of ik nog wat wil drinken. "Kan dat in deze outfit?", informeer ik bij Jorik omdat ik geen idee heb naar wat voor gelegenheid we toe zullen gaan. Aangezien het in Nederland ook volop zomers weer was, droeg ik een kort strak zomerjurkje met een paar simpele espadrilles. "Als je het niet erg vindt als er wat mannenogen naar dat mooie lijf van je kijken...", lacht Jorik: "Dan is je outfit uitstekend.". Op mijn beurt lach ik terug: "Daar ben ik inmiddels wel aan gewend volgens mij.". Jorik knipoogt naar me, omdat hij zelf inmiddels ook wel weet dat ik het niet bepaald vervelend vindt om zo nu en dan door mannen gewaardeerd te worden.
We gaan de steiger op en Jorik slaat zijn arm om me heen,
waarbij hij zijn hand vlak boven mijn kontje laat rusten. Ik sla mijn arm om hem heen en laat mijn hand rusten in zijn achterzak. Elkaar omarmend lopen we naar een terrasje aan de haven en daar aangekomen gaan we naast elkaar op een van de lounge bankjes zitten. Terwijl Jorik voor ons allebei Rosé besteld, kijk ik wat rond over het terras. Het is een terras zoals ik dat zou verwachten in deze omgeving. Oudere echtparen in chique kleding, wat oudere heren met jongere dames die zichzelf als ‘accessoire' laten meevoeren en wat jonge verliefde stelletjes. Hoewel er tussen Jorik en mij geen verliefdheid is, is er wel lichamelijke genegenheid. Ik doe mijn schoenen uit en trek mijn benen op het bankje en kruip lekker tegen Jorik aan. Door zijn shirt heen voel ik zijn gespierde torso. Jorik op zijn beurt legt zijn hand op achter mij op mijn kontje en kneedt het subtiel. We houden het bij lichamelijke strelingen, maar zoenen er verder niet bij. Zo nu en dan streel ik langs Jorik's kruis en merk ik dat hij in de stemming begint te komen. Jorik heeft wat ik en mijn vriendinnen ook wel een ‘vleeslul' noemen. In slappe toestand is zijn pik redelijk groot en als hij opgewonden raakt, wordt zijn pik vooral harder en niet extreem veel groter. Ook als hij niet stijf is, is er het nodige te voelen. Nu merk ik echter wel dat zijn pik telkens iets harder begint aan te voelen.
